آیه 37 سوره جاثیة

وَ لَهُ الْكِبْرِياءُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (37)

وَ لَهُ الْكِبْرِياءُ: و مر او راست بزرگوارى و فرمانروائى كه آثار كبريا و عظمت از او ظاهر است، فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌: در آسمانها و زمين‌ها، وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‌: و او است غالب بر همه مخلوقات، دانا در تدبير همه بندگان، يا غالب در انتقام كشيدن از كفار، و حكيم در مصالح امور بندگان.

و در احاديث قدسيه وارد شده كه: الكبرياء ردائى و العظمة ازارى فمن نازعنى فى واحد منهما القيته فى جهنّم.

حق تعالى فرمايد: سلطنت و بزرگوارى لازم ذات من، و كبريا و عظمت صفات من است، پس هر كه در يكى از اين دو با من در مقام منازعت درآيد او را در آخرين طبقه جهنم اندازم‌ «1».

«1» به اين مضمون: كلمة اللّه، السيد حسن الشيرازى ص 233 روايت 285 و اصول كافى ج 2 باب الكبر ص 309 و بحار الانوار ج 73 باب 130 (باب الكبر) ص 192.

جلد 12 - صفحه 64

ج12، ص65

سوره چهل و شش (احقاف)

اين سوره مباركه مكى است، الّا آيه‌ (قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ كانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ) كه نزد ابن عباس در مدينه نازل شده.

عدد آيات آن: سى و پنج به عدد كوفى، و سى و چهار به عدد غير كوفى و اختلاف در (حم) است.

عدد كلمات: ششصد و چهل و چهار كلمه.

عدد حروف: دو هزار و ششصد حرف است.

ثواب تلاوت: ثواب الاعمال- از حضرت صادق عليه السّلام: هر كه قرائت كند سوره احقاف را هر شب جمعه، نمى‌رسد او را ترسيدن در دنيا و مأمون فرمايد او را از فزع روز قيامت‌ «1». (با تذكرات سابقه).

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَ فَلَمْ تَكُنْ آياتِي تُتْلى‌ عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَ كُنْتُمْ قَوْماً مُجْرِمِينَ (31) وَ إِذا قِيلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ السَّاعَةُ لا رَيْبَ فِيها قُلْتُمْ ما نَدْرِي مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلاَّ ظَنًّا وَ ما نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ (32) وَ بَدا لَهُمْ سَيِّئاتُ ما عَمِلُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (33) وَ قِيلَ الْيَوْمَ نَنْساكُمْ كَما نَسِيتُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هذا وَ مَأْواكُمُ النَّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ ناصِرِينَ (34) ذلِكُمْ بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آياتِ اللَّهِ هُزُواً وَ غَرَّتْكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا فَالْيَوْمَ لا يُخْرَجُونَ مِنْها وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ (35)

فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعالَمِينَ (36) وَ لَهُ الْكِبْرِياءُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (37)

ترجمه‌

و اما آنانكه كافر شدند خدا بآنها گويد آيا پس نبود آيتهاى من كه خوانده ميشد بر شما پس سركشى و تكبّر كرديد و بوديد گروهى گناهكاران‌

و چون گفته شد همانا وعده خدا حق است و قيامت نيست شكى در آن گفتيد نميدانيم چيست قيامت گمان نميكنيم مگر گمان ضعيفى و نيستيم ما يقين دارندگان‌

و ظاهر شد براى آنها بديهاى آنچه كردند و احاطه نمود بآنها جزاى آنچه بودند كه بآن استهزاء مينمودند

و گفته شود كه امروز واگذاريم شما را همچنانكه واگذارديد

جلد 4 صفحه 643

ملاقات امروزتان را و جاى شما آتش است و نباشد برايتان يارى كنندگانى‌

اين براى آنست كه شما گرفتيد آيتهاى خدا را باستهزاء و فريب داد شما را زيور زندگانى دنيا پس امروز بيرون آورده نميشوند از آن و نه بآنها دستور رسد كه عذرخواهى نمايند

پس مر خدا را است ستايش پروردگار آسمانها و پروردگار زمين پروردگار جهانيان‌

و براى او است بزرگى و بزرگوارى در آسمانها و زمين و او است ارجمند درست‌كردار.

تفسير

بيان حال كفّار مسبوق بذكر است در قيامت كه بعد از اتمام حجّت از خدا و پيغمبر صلى اللّه عليه و اله بر آنها بتلاوت آيات قرآن و ظهور اعجاز آن براى آنان باز اصرار بر كفر و معصيت داشتند در دنيا و صريحا اظهار شك و ترديد در معاد مينمودند و آنروز قبح اعمال آنها برايشان آشكار ميگردد بلكه بصور قبيحه مجسّم ميشود و جزاى كردارشان كه استهزاء بآيات الهيّه بود بر آنها احاطه مينمايد و آن عذابهاى گوناگون جهنّم است و از طرف خداوند بآنها گفته ميشود امروز ما شما را بحال شخص فراموش شده واگذار در جهنّم مينمائيم چنانچه شما هم در دنيا امروز را بحال فراموشى واگذار نموديد و تهيّه و تداركى براى آن نديديد و اعتنائى بآن نداشتيد جايگاه ابدى شما آتش جهنّم است و هيچ ناصر و معينى نداريد كه بتواند با شما مختصر كمكى كند چون شما در دنيا به پيغمبر و ائمه اطهار استهزاء مينموديد و زيور و زينت زندگانى دو روزه دنيا شما را فريب داده بود و كاملا سرگرم بجمال بى‌مثال او شده بوديد و ابدا بياد آخرت نبوديد پس آنان امروز بايد بدانند كه ديگر از آتش بيرون نمى‌آيند و تا خدا خدائى ميكند بايد بسوزند و بسازند و ديگر جاى توبه و انابه و عذرخواهى براى آنها باقى نمانده لذا در اين باب بآنها پيشنهادى نميشود و بهيچ وجه پوزش آنها پذيرفته نخواهد شد پس بايد دانست كه ستايش و پرستش لايق و سزاوار خداوندى است كه خالق و مربّى و نگهدار عالم و عالميان و منعم حقيقى ايشان است نه غير او و بزرگى و بزرگوارى و فرمانروائى زيبنده و در خور او است نه جز او چون آثار قدرت و عظمت او در تمام عالم ظاهر و هويدا است و كسى را نميرسد كه در برابر بزرگى و عظمت او تكبّر و بزرگ منشى نمايد و اگر بنمايد در جهنّم جايگير خواهد شد چنانچه در حديث قدسى بآن اشاره‌

جلد 4 صفحه 644

شده است و خداوند عزيز است كه هيچ كس هيچ وقت بر او غالب نشود و حكيم است كه جز بر وفق حكمت و مصلحت حكم نكند پس حمد و ثناى او واجب و تكبير و تعظيم او لازم و اطاعت و عبادت او فرض و حتم است و در ثواب الاعمال و مجمع از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه هر كس سوره جاثيه را قرائت نمايد ثوابش آنستكه هرگز آتش جهنّم را نمى‌بيند و زفير و شهيق آنرا نميشنود و با محمّد صلّى اللّه عليه و آله محشور خواهد بود فالحمد و الشكر للّه ربّ العالمين.

جلد 4 صفحه 645

وَ لَه‌ُ الكِبرِياءُ فِي‌ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌ِ وَ هُوَ العَزِيزُ الحَكِيم‌ُ (37)

و ‌از‌ ‌براي‌ اوست‌ و اختصاص‌ باو دارد كبريايي‌ و بزرگواري‌ ‌در‌ آسمان‌ها و زمين‌ و اوست‌ عزيز قادر قاهر حكيم‌ عالم‌ بجميع‌ حكم‌ و مصالح‌ و مفاسد.

وَ لَه‌ُ الكِبرِياءُ فِي‌ السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌ِ چنانچه‌ ‌در‌ حديث‌ قدسي‌ ‌است‌:

الكبرياء ردائي‌ و العظمة ازاري‌ فمن‌ نازعني‌ ‌فيه‌ فقد اخذلته‌ بزرگي‌ باو مي‌برازد و بس‌ تمام‌ مخلوقات‌ ‌در‌ پيشگاه‌ ‌او‌ ذليل‌ و حقير و كوچك‌ هستند چه‌ ‌از‌ عالم‌ بالا و چه‌ ‌از‌ عالم‌ سفلي‌.

وَ هُوَ العَزِيزُ عزت‌ و شوكت‌ و عظمت‌ و علو و قهر و غلبه‌ اختصاص‌ باو دارد.

الحَكِيم‌ُ ‌که‌ ‌از‌ شئونات‌ علم‌ ‌است‌ مثل‌ سميع‌ و بصير و مدرك‌ و مريد ‌که‌ منشأ ‌آنها‌ علم‌ ‌است‌ چنانچه‌ منشأ انتزاع‌ كبريايي‌ و عظمت‌ و عزت‌ و علوّ قدرت‌ ‌است‌.

جلد 16 - صفحه 132

‌هذا‌ آخر ‌ما اردنا ‌في‌ تفسير ‌سورة‌ المباركة الجاثية و يتلوه‌ تفسير ‌سورة‌ الاحقاف‌ و بقية السور بعون‌ اللّه‌ و توفيقه‌. و الحمد للّه‌ و الصلاة ‌علي‌ رسوله‌ و اللعن‌ ‌علي‌ اعدائه‌ و اعداء رسوله‌ و اعداء آل‌ رسوله‌. و انا العبد سيد ‌عبد‌ الحسين‌ الطيب‌.

جلد 16 - صفحه 133

بسم‌ اللّه‌ العزيز الحكيم‌، و الحمد للّه‌ العلي‌ العظيم‌. و الصلاة و ‌السلام‌ ‌علي‌ نبيه‌ الكريم‌ و ‌علي‌ ‌من‌ ‌هو‌ ‌من‌ اللّه‌ العليم‌، و اللعن‌ ‌علي‌ اعدائهم‌ اللئيم‌.

‌سورة‌ المباركة الاحقاف‌ مكية و هي‌ خمسة و ثلاثون‌ آية

]

(آیه 37)- بعد از توصیف ذات پاک او به مقام «حمد» و «ربوبیت» در سومین توصیف می‌افزاید: «و برای اوست کبریا و عظمت و علوّ و رفعت در آسمانها و زمین» (وَ لَهُ الْکِبْرِیاءُ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ). چرا که آثار عظمتش در پهنه آسمان و سراسر زمین و تمام جهان آشکار است.

و بالاخره در چهارمین و پنجمین توصیف می‌گوید: «او قادر شکست ناپذیر و حکیم علی الاطلاق است» (وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ).

به این ترتیب سوره جاثیه که با توصیف خداوند به «عزیز و حکیم» آغاز شده با همین اوصاف پایان می‌یابد، و سراسر محتوای آن نیز گواه بر عزّت و حکمت بی‌پایان اوست.

«پایان سوره جاثیه»

ج4، ص421

سوره احقاف [46]

اشاره

این سوره در «مکّه» نازل شده و دارای 35 آیه است

محتوای سوره:]

این سوره اهداف زیر را تعقیب می‌کند:

1- بیان عظمت قرآن.

2- مبارزه قاطع بر ضد هرگونه شرک و بت پرستی.

3- توجیه مردم در مسأله معاد و دادگاه عدل پروردگار.

4- ضمنا به عنوان هشدار به مشرکان و مجرمان گوشه‌ای از داستان قوم عاد را که ساکن سرزمین «احقاف» بودند بیان می‌دارد- نام سوره نیز از همین جا گرفته شده است.

5- اشاره به گسترش و عمومیت دعوت پیامبر اسلام، تا آنجا که غیر از انسانها یعنی طایفه جن را نیز شامل می‌شود.

6- تشویق مؤمنان و انذار کافران و ایجاد مبادی خوف و رجاء.

7- دعوت پیامبر اسلام به صبر و استقامت.

فضیلت تلاوت سوره:]

در حدیثی از امام صادق علیه السّلام می‌خوانیم: «هر کس سوره احقاف را هر شب، یا هر جمعه، بخواند خداوند وحشت دنیا را از او بر می‌دارد، و از وحشت روز قیامت نیز در امان می‌دارد».

بدیهی است این گونه حسنات و درجات تنها به خاطر تلاوت الفاظ نیست بلکه تلاوتی است سازنده و بیدارگر در مسیر ایمان و تقوا، و محتوای سوره احقاف به راستی چنین اثری را دارد، اگر انسان طالب حقیقت و آماده عمل باشد.

ج4، ص422

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم به نام خداوند بخشنده بخشایشگر